Capítulos 1-5
PROTO-ZACARÍAS
PRIMEIRA PARTE: OCTONARIO DE VISIÓNS
Chamada á conversión
Capítulo 1
1No mes oitavo do ano dous de Darío, veulle a palabra do Señor a Zacarías, fillo de Berequías, fillo de Idó, nestes termos:
2"O Señor está moi anoxado contra vosos pais".
3Has de lles dicir: así fala o Señor dos Exércitos:
"Volvede cara a min ‑oráculo do Señor dos Exércitos‑,
e eu volverei a vós" ‑díxoo o Señor dos Exércitos.
4Non sexades coma vosos pais, contra os que os profetas do pasado clamaron dicindo: "Así fala o Señor dos Exércitos: volvédevos dos vosos malos vieiros e das vosas obras ruíns". Pero non me fixeron caso nin me prestaron atención ‑é o Señor quen fala‑.
5¿Os vosos pais onde están?; e os profetas, ¿vivirán eternamente?
6As miñas palabras e os meus decretos,
que eu encarguei ós meus servos os profetas,
¿non lles chegaron ós vosos pais?
Eles convertéronse e dixeron: "Tal coma o Señor dos Exércitos pensou facernos a nós, conforme ós nosos vieiros e ós nosos feitos, así nolo fixo".
Primeira visión: o anxo e os cabalos que están entre os mirtos
7O día vinte e catro do mes undécimo, o mes de Xebat, no ano segundo de Darío, veulle a palabra do Señor ó profeta Zacarías, fillo de Berequías, fillo de Idó, nestes termos:
8Tiven unha visión durante a noite e velaí un home montado nun cabalo vermello. Estaba de pé entre os mirtos, que teñen as raíces nas profundidades, e detrás del había cabalos vermellos, cardosos e brancos. 9Entón eu dixen: "Meu Señor, ¿que son estas cousas?" O anxo que falaba comigo díxome: "Eu vouche facer ver o que son estas cousas".
10E o home que estaba de pé entre os mirtos, respondeu: "Estes son aqueles a quen o Señor lles encargou que percorresen a terra". 11Entón eles dirixíronse ó anxo do Señor que estaba de pé entre os mirtos, dixéronlle: "Xa percorremos a terra, e velaí que toda a terra está habitada e tranquila".
12Entón o anxo do Señor tomou a palabra, e dixo: "Señor dos Exércitos, ¿ata que día non te vas compadecer de Xerusalén e das cidades de Xudá, coas que levas enfadado setenta anos?"
13E o Señor respondeulle ó anxo, que falaba comigo, palabras boas e palabras consoladoras. 14Entón o anxo que falaba comigo díxome: "Proclama isto: así fala o Señor dos Exércitos.
Teño celos por Xerusalén e por Sión, grandes celos.
15Estou moi anoxado coas nacións, fachendosas da súa tranquilidade.
Si, estaba un pouco anoxado, pero eles axudaron co seu mal".
16Por isto así fala o Señor:
"Volvereime a Xerusalén con misericordia, e o meu templo será reconstruído por ela,
‑oráculo do Señor dos Exércitos‑ e o cordel de medir estenderase sobre Xerusalén".
17Volve a clamar nestes termos:
"Así fala o Señor dos Exércitos: as miñas cidades volverán a fartarse de bens.
Si, o Señor volverase compadecer de Sión e volverá preferir a Xerusalén".
Segunda visión: os catro cornos e os catro ferreiros
Capítulo 2
1Erguín os ollos e tiven unha visión: e velaí catro cornos. 2Logo díxenlle ó anxo que falaba comigo: "¿Que é isto?" El contestou: "Estes son os cornos que espallaron a Xudá, a Israel e a Xerusalén". 3Logo o Señor fíxome ver catro ferreiros. 4Eu dixen: "¿Que veñen facer estes?" El respondeume: "Aqueles son os cornos que espallaron a Xudá, de xeito que ninguén puido levantar a súa cabeza e estoutros veñen para espantalos, para botar fóra os cornos das nacións, que levantaron o seu corno contra o país de Xudá para o espallaren".
Terceira visión: Xerusalén será unha vila aberta
5Logo erguín os meus ollos e tiven unha visión: Velaí un home e na súa man un cordel de medir. 6Díxenlle: "¿Onde vas ti?" e el contestou: "Medir a Xerusalén, para ver cal é a súa longura e cal é a súa anchura". 7O anxo que falaba comigo saíu, e outro anxo veu ó seu encontro, 8e díxolle: "Corre e fálalle a ese mozo nestes termos:
Xerusalén debe seguir sendo cidade aberta.
Por mor do fato de homes e animais que haberá dentro dela.
9Eu voume converter ‑oráculo do Señor‑na súa muralla de lume todo arredor
e convertereime na súa gloria no medio dela".
Chamada ós que quedaron en Babilonia
10¡Ai! ¡Ai!, fuxide do país do norte ‑é o Señor quen fala‑,
que vos vou esparexer coma os catro ventos do ceo ‑é o Señor quen fala‑.
11¡Ai, Sión!: escapa,
ti que habitas na casa de Babilonia.
12Porque así fala o Señor dos Exércitos,
quen despois da súa manifestación gloriosa me enviou
contra as nacións que vos teñen saqueado:
"Si, quen vos fere, fere a meniña do meu ollo.
13Velaquí que eu movo a miña man contra eles, e serán presa dos seus servos:
entón recoñeceredes que o Señor dos Exércitos me mandou".
Alégrate, filla de Sión
14"Exulta e alégrate, filla de Sión,
pois, velaí, eu chego, e habitarei no medio de ti
‑é o Señor quen fala‑.
15No día aquel pobos numerosos uniranse ó Señor, serán o meu pobo.
Habitarei no medio de ti, e entón recoñecerás
que o Señor dos Exércitos me mandou onda ti.
16O Señor collerá en herdanza a Xudá, que é o seu quiñón na Terra Santa,
tamén volverá escoller a Xerusalén.
17¡Silencio, carne toda, por mor da presenza do Señor!
¡Si, esperta e sae da súa Morada Santa!"
Cuarta visión
A) Restauración do sumo sacerdocio de Iehoxúa
Capítulo 3
1Apareceume en visión o sumo sacerdote Iehoxúa, de pé diante do anxo do Señor, e Satanás estaba á súa dereita para o acusar.
2O Señor díxolle a Satanás: "O Señor reprenderate, Satanás; reprenderate o Señor, que escolle a Xerusalén. ¿Acaso non é máis ca un tizón collido do lume?".
3Iehoxúa ía vestido con roupas lixosas e estaba de pé diante do anxo. 4Este colleu a palabra e díxolles ós que estaban diante súa: "Quitádelle as roupas lixosas". E a el díxolle: "Olla, retiro de sobre ti a túa iniquidade, pero trata de vestirte con vestidos limpos". 5E engadiu: "Póndelle unha tiara limpa na cabeza". Colocáronlle a tiara limpa na súa cabeza e puxéronlle os vestidos. O anxo do Señor estaba alí de pé. 6Logo o anxo do Señor fíxolle unha declaración a Iehoxúa nestes termos:
7"Así fala o Señor dos Exércitos.
Se camiñas polos meus vieiros e se gardas os meus mandamentos,
ti gobernarás o meu templo e gardarás os meus adros
e dareiche entrada libre entre estes que están aquí.
8Escoita ben, Iehoxúa, sumo sacerdote,
ti e os teus compañeiros que sentan na túa presenza porque eles son homes proféticos.
B) Restauración do sacerdocio e do templo na perspectiva mesiánica
Si, vede: vou traer o meu servo, o Refillo.
9Si, velaí a pedra que puxen diante de Iehoxúa:
sobre esta pedra única hai sete ollos:
nela vou esculpir o seu gravado
‑é o Señor dos Exércitos quen fala‑
e no mesmo día quitarei a iniquidade deste país.
10O día aquel ‑é o Señor dos Exércitos quen fala‑
invitaredes cada un ó seu compañeiro,
debaixo da parra e debaixo da figueira".
Quinta visión: o candelabro, o sacerdote e o príncipe mesiánico
Capítulo 4
1O anxo que falaba comigo volveu e espertoume, como quen esperta do sono. 2E díxome: "¿Que ves ti?" Contesteille: "Tiven unha visión, e velaí un candelabro todo el de ouro coa aceiteira na súa cima e sete lámpadas nel, e sete bicos nas lámpadas que tiña na súa cima. 3O lado había dúas oliveiras, unha á dereita da aceiteira e outra á súa esquerda". 4Logo collín a palabra e díxenlle ó anxo que falaba comigo: "Meu Señor, ¿que son estas cousas? 5E o anxo que falaba comigo respondeume: "¿Non sabes que son estas cousas? Eu díxenlle: "Non, meu Señor". 6El repúxome: "Esta é a palabra do Señor acerca de Zerubabel, nestes termos:
Non é polo poder, nin pola forza, senón polo meu Espírito ‑di o Señor dos Exércitos‑.
7¿Quen es ti, grande montaña? ‑Diante de Zerubabel resultas ser unha chaira.
Si, el é quen coloca a pedra da clave do arco.
Hai clamores: ¡Que bonita! ¡Que bonita é!"
8Veume a palabra do Señor nestes termos:
9"As mans de Zerubabel puxeron os alicerces deste templo
e as súas mans rematárono.
Así recoñeceredes que o Señor dos Exércitos
me encargou de vir a vós.
10¿A quen desprezou o día dos pequenos comezos?
Que se alegren ó ver a pedra da chumbada na man de Zerubabel.
10bEstes sete bicos son os ollos do Señor que percorren toda a terra". 11Eu collín a palabra e pregunteille: "¿Que significan esas dúas oliveiras á dereita do candelabro e á súa esquerda?" 12Volvín coller a palabra de segundas e díxenlle: "¿Que significan as dúas pólas da oliveira, cos dous tubos de ouro que levan o aceite da primeira prensadura?" 13El díxome así: "¿Non sabes o que significa?" Contesteille: "Non, meu Señor". 14El dixo: "Estes son os dous que están marcados co aceite, e mantéñense de pé ó lado do Señor de toda a terra".
Sexta visión: o libro da maldición
Capítulo 5
1Volvín erguer os meus ollos e tiven unha visión: velaí un rolo de escribir que voaba. 2El díxome: "¿Que estás vendo?" Eu contesteille: "Estou vendo un rolo de escribir que vai voando; o seu longo é de vinte cóbados, a súa anchura de dez". 3Entón el díxome: "Isto é a maldición que se estende por todo o país; conforme a ela todo o que roube será expulsado deste país, e todo o que perxura, será tamén expulsado. 4Fíxena saír ‑é o Señor dos Exércitos quen fala‑, para que entre na casa do ladrón e na casa do que xura en falso polo meu nome para que quede dentro delas e se consuman as súas madeiras e as súas pedras".
Sétima visión: a muller posta na medida de efah
5Logo saíu o anxo que falaba comigo e díxome: "¡Ei! Abre os teus ollos, ¿que é iso que aparece?" 6Contesteille: "¿Que é?" E el díxome: "Iso é unha medida de efah que se aparece". E engadiu: "Isto é a iniquidade deles en todo o país". 7Daquela levantouse da terra un disco de chumbo, e onda el unha muller sentada na medida de efah. 8El dixo: "Esta é a Maldade". Logo botouna dentro da medida de efah e púxolle a lousa de chumbo á boca da medida de efah.
9Logo abrín os ollos e tiven unha visión: Apareceron dúas mulleres: tiñan espírito nas súas ás, e as ás eran coma as ás da cegoña. Levantaron a medida de efah entre a terra e o ceo.
10Entón pregunteille ó anxo que falaba comigo: "¿Onde están levando elas a medida de efah?". 11El díxome: "Van construírlle unha casa no país de Xinar, e cando estea feita, será posta alí sobre o seu pedestal".